ارزیابی نشانگرهای سطحی و ژن های وابسته به آن ها در سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون بند ناف انسانی

سابقه و هدف: ژله وارتون بند ناف منبع غنی و در دسترسی از سلول های بنیادی است که قدرت تکثیر و تمایز بالایی دارد. هدف از ‏تحقیق حاضر، ارزیابی نشانگرهای سطحی و ژن های وابسته به آن ها در سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون بود.‏ مواد و روش ها: قطعاتی از ژله وارتون بند ناف انسانی تشریح و در محیط ‏dmem‏ (‏dulbecco's modified eagle's ‎medium‏) حاوی سرم جنین گاوی (‏fetal bovine serum‏ یا ‏fbs‏) 20 درصد کشت داده شد. سپس آن دسته از سلول های بنیادی ‏مهاجرت کرده از کناره های این قطعات دوباره در محیط ‏dmem‏ حاوی ‏fbs‏ 10 درصد کشت و پاساژ داده شدند. در نهایت، ‏نشانگرهای سطحی و ژن های وابسته به آن ها در سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون به روش فلوسایتومتری و نیز ‏rt-pcr‏ ‏(‏reverse-transcriptase polymerase chain reaction‏) مورد بررسی قرار گرفت.‏ یافته ها: 7-5 روز بعد از کشت، سلول های بنیادی شروع به مهاجرت از قطعه بافتی کشت داده شده کردند و پس از 18-16 روز به ‏تراکم سلولی 80 درصد رسیدند. مشاهدات میکروسکوپی سلول های بنیادی در کشت اولیه دو جمعیت متفاوت، سلول های شبه ‏فیبروبلاستی و شبه اندوتلیالی پهن را نشان داد. تحلیل فلوسایتومتری به روش رنگ آمیزی دوگانه بیان نشانگرهای سطحی 44‏cd، ‏‏73‏cd، 90‏cd‏ و 105‏cd‏ و عدم بیان 34‏cd‏ و 45‏cd‏ را در این سلول ها به تصویر کشید. یافته های ‏rt-pcr‏ نیز نشان داد که بیان ‏این نشانگرها در پاساژهای مختلف تغییری نکرد.‏ استنتاج: سلول های بنیادی ژله وارتون از مورفولوژی سلول های مزانشیمی برخوردار هستند و نشانگرهای سطحی مربوط به آن ها را ‏بیان می کنند. هم زمان، نشانگرهای سطحی سلول های بنیادی خون ساز در آن ها بیان نمی شود.‏